Bengi…

Bilmiyorum, bu akşam ağlıyor musun?
Senin de kumsalda ayak izlerin
Yanaklarında tuzu kalıyor mu
Gözyaşlarının
Tıpkı benim gibi?
Bir daha asla görüşemeyeceğimizi düşünüp
Kendini denize bırakmak istiyor musun?
Sabaha kadar gözlerinin önünde hayalim
Baktığın her renk elâya dönüşüyor mu?

Hiç zannetmem.
Hatta adım gibi biliyorum başka bir şehirde,
Başka bir kumsalda olduğunu.
Elinde bir başkasının eli, aklında ise hayali
Kim bilir neredeki bir başka erkeğin…

“Neden?” diye sorma, nedenini anlayamazsın
Acıtır kalbimi o zalim gülüşün karşımda.
Seni nasıl olup da halâ böyle sevebildiğimi,
Nasıl takılıp kaldığımı o anda,
Yüzümdeki ifadeyi, ruhumdaki boşluğu anlayamazsın sevgilim.

Bana yaptığın onca şeye rağmen,
Son darbeyi yüzüme değil de, arkamdan
Bir zamanlar beni sevmiş biri gibi bile olamadan,
Çakal gibi indirmene karşın;
Tüm “mış gibi gülüş”lerine, “mış gibi seviş”lerine katlanıp,
Sana halâ nasıl “sevgilim” diyebildiğimi…

Anlayamaz senin gibiler canım.
Anlayamazsın…