Ömrümce sen sanarak
Pervanesi olmuşum gölgelerin
Sanki saklısın karelerinde
Hiç çözülmeyen bilmecelerin.

Kıvranırken kıskacında çaresizliğin
Yaklaşmak mümkün mü kapanmasa gözlerim!
Bazan hasretinden titrer, yanar gibiyim
Kavuştum derken tükenen düşlerim.

Bu eski tekne, oldukça yorgun
Dayanmaz senin firtınana
Son demlerindeki bu fersiz alev
Yetmez seni tutuşturmaya.

Neyime sevmek ya da sevilmek
Unutulmak varken şu kuytu köşemde
Dostu olmak yalnız gecelerin
Kapıları hiç çalınmayan viranelerde.

Belki de artık zamanıdır gitmenin
Çağrısına uyup o rüzgarsız denizin,
Yanaşmak iskelesine, bekleyen son geminin
Ve taşınmak üzerinde omuzların, ellerin…