Eşsizdi dünyalarım, durmadıkça
Sensizlik, uyumak gibi
Biri uyumaktan korkar sanki
Olacaksa böyle olsun…

Neyin ispatında bu beden, kayıplar büyük
Üzdüğün yüzlerde, üzüldükçe üzülen
Buğulanıp yansımak gibi önce
Kanayan ellerimde, kırılan aynalar gibi…

Kaybolur gözlerimden, hatırlamak güçleşir
Sahipsiz sözlerden usanmak gibi, ben hep çok yorgun
Güçlenir sanmıştı o eller, gözlerinle birleşince
Bir mum daha, sönmüş gibi…

Çoğu zaman ağlattığım bir melek gibi
Bir sen kalacaksın buralarda, bir hayalden öte bir şey bu
Yaklaştıkça daha da soğuk
Korkup kaçtığın aşklar gibi…

Kaç hayalim vardı ki, borcunu ödeyemediğim için sorgusuz
Nehirlerde yetişen çiçeklerle, bir nehir daha kurutmak gibi
Hiç bozulmamış aşklar vardır elbet ve eskiyenler
Doğuverirsen bir gün melekler gibi, ben meleklerden nefret eder gibi…

Beyoğlu – 14.12.2006