Ötsün şer baykuşları,
Göğe ersin başları.
Allah’ım bu ne acı?
Çatlar sabır taşları.

Kazak örmüş hediye,
Bıkmadım giye giye.
“Rabia!” diye diye,
Dökerim gözyaşları.

Bugün hava bulanır,
Kara toprak sulanır.
Ta gönlüme dolanır,
Rabia’nın saçları.

Mektubum yollanırdı,
Allanıp pullanırdı.
Ne güzel sallanırdı,
Top zülfünün uçları.

Coşardım geldiğinde,
Gülerdim güldüğünde.
Hep gözümün önünde,
Yârin son bakışları.

Bu aşk anlatılır mı?
Uykusuz yatılır mı?
Bir daha çatılır mı?
Rabia’nın kaşları.