Priene ey Priene.
Yine geleceğim yine.

Yokuşunda yorulduk.
Sıcağında kavrulduk.
Bir çamın gölgesinde serin bir duvar bulduk.
Birbirimize sokulduk.
Paylaştık dudaklarımızdaki son ıslaklığı.
Yeniden hayat bulduk.
Yorgunluğumuzu bıraktık yorgun duvarlarına.
Ufka daldı gözlerimiz, ufukta kaybolduk.
Hayallar kurduk, mutlu olduk.

Priene ey priene.
Yine geleceğim yine!
Kolumda canım, kucağımda Furkan’ım.
Ah nasıl çekti canım.
Gelirim soğumadan tandırın.
Ne olursun bekle bizi İlyas Amca.
Ordayız bahar olunca.

Bursa – Ocak 2004