Ruhuma atılan kementler iflahımı keserken birer birer
Yüreğimin surlarını geçemeyen aşk,
çatlatılır,
Kanıksanamamış kanıt metal boğumlar fırlatılıp atılır.
Sonra aşk, sanrıların mezarlığında bir mezara gömülür.
Belki de gömülmez ne bileyim.
Gömülmez ama, kalleş zamanın sırıtan yüzüne savrulur küller en azından
Bir züğürdün intikam edasıyla.
Gidemem heveslerimin peşi sıra
Lakin dünü yarının nadasına bırakır, aydınlık bir yüz
Ve acı azalmaya yüz tutarken
Prangası tehdit oklarını yönlendirir benliğime doğru hala
Evet hala.

Ankara – 16.01.2003