Klinik kapalı, ilaçlarım bitti.
Çok baş ağrım var.
Eczane yok mu bu gezegende.
Aynı sendrom, gerilim tipi deniliyor bu ağrıya.
Kalp ve beyin ortak hareketle çökertiyorlar sinirleri.
Her yerden saldırıyorlar.
Kaç ve kurtul, ama yok.
Ayaklarım dinlemiyor komutlarımı.
Ellerim titriyor, su içmek bile işkence.
Zevkler uzaklar benden..
Yap, işlet, devret modeli acı.
Beynim yaptı, kalbim işletti.
Devri bana zimmetli, kayıp bir ayin oldu bu bina.
Tek sakini yalnızlığım.
Elektriği kesik değil.
Ezelden bir karanlık çökük üzerine.
Hiddetle gelişen, evrimleşen acı,
Tarihsiz her dakikada daha bir öfkeyle inliyor kulaklarımda.
Hayvan böğürmesinden beter bu çınlamalar.
Parçalanmış hissediyorum vücudumun her hücresini.
Kan yok, acı soyut.
Müebbet hapse mahkum hükümlünün acizliğiyle sesleniyorum.
“İnfaz edin artık bu ayrılığı.”

İstanbul – 04.08.2007