Havalanma yar peşinden,
Vazgeç gönül, yorulursun,
Kendi sevda ateşinden
Kendin yanar kavrulursun.

Pervaneyi tutuşturan
Taşıdığı alevli can,
Bahanesi olur cânan,
Anla artık ne olursun.

Herkes sever mi sen gibi?
Bin yıl gezdirsen kendini,
Arayıp dursan dengini,
Bir boşlukta kaybolursun.

Yaşamadan kana kana,
Kül olursun yana yana,
Bir o yana bir bu yana
Duman gibi savrulursun..

İstanbul – 1996
Kaynak: Sabun Köpüklerinin Tanrısı