bir gül düştü pencereden
akşamdı yağmur sonrasıydı
kırılmıştı…
iki adım önüme düştü
koştu ardımdan bir çocuk…
yalnızdı gül kadar
kaptı yerden kaldırdı
öptü ıslak dudaklarıyla gülü çocuk…
gül kırılmıştı bir kere öpülse de
ve bir yıldız güle inat
düştü gökyüzünden geceden
bir şair geldi
avuçlayıp yıldızı çıkardı küllerden
parmakları yandı şiirleri yandı
öptü bilmeden yıldızı
dudakları değildi bu sefer yanan
yüreği yandı…
ve bir gül…
ve bir yıldız düştü
biri penceremden biri gecemden…

1998