Tutsak yüreklerin kafeslerinde,
Pencereler ne vakit açılır sence?
Zaman zehir midir yoksa ilaç mı?
Bulunur mu deva, onda her derde?

Bir yıldız kayması mesafelerde,
Yaşanır, ömür dediğimiz sahne.
Sobelenen biz miyiz yoksa hayat mı?
Hep söylenen o büyük resim, nerede?

Mutluluk daima, kaçırılan trende,
Asırları aşan tek bahane, keşke!
Akıl ile gönlün labirenti içinde,
Pencereler ne vakit açılır sence?

İstanbul – 12.10.2006