Müzik ve dans başladı;
Ben diyeyim kırk çift,
Siz deyin bin çift.
Bir sağa, bir sola,
Bir ileriye, bir geriye;
Dönenler, eğilenler,
Gülenler, kahkaha atanlar
Hepsi pistte.
Doyuma ulaşan ritimleriyle
Dönüyorlar, dönüyorlar…

Sonra birden
Yer yerinden oynadı:
Kimileri havada uçuyor,
Kimileri başlarının üstünde dönüyor
Kimileri pistte dans ediyordu.

Salon birden sonsuzluğa dönüşüverdi:
Tekrar yaratılıyordu yeryüzü;
Kayalar, bitkiler, akarsular, denizler;
İnsanlar, kuşlar, tüm canlılar…

Işıklar; sarı, kırmızı, mavi, yeşil,
Dört bir yanda ebruliler!

Dört saksafon çalınıyor,
Palyaçolar dans ediyordu:
Yerde, gökte, beynimde ve yüreğimde;
Var oluştan sonsuzluğa dek!

Sonunda ben orkestra şefiydim,
Elimde çubuğum
Bir aşağı, bir yukarı; bir sağa, bir sola
Ve varlık ile hiçlik:
Dans ediyordu çubuğumun ucunda ve
Güneş yeniden doğuyordu ruhlarda.

İstanbul – 1983