gizli bir peri masalı anlatır gibiydi berrak sesin
uzak bir hasret penceresinde hiç uzanamadığım elin
karanlıklarda ay ışığını utandırırdı bembeyaz tenin
mısralarımdaki ruhun kapısıydı belki de gözlerin
sanki söylenememiş özlemli türküydü sessizliğin
bakıp dolunaya geceleyin, yalnızlıklarda bestelediğin
zoraki, buruk bir hoşça kal mıydı çekip gidişin
artık yok masalları perilerin penceredeki elin
sadece akşam esintisi yüzümde o karanlık körfezin
güzel bir rüya idi daldığımız fakat sonu öylesine hazin
ah! bilebilseydik keşke neyimsin neyinim ben senin.