Zamanın ötesine yolculuğum
Bileti özlem kokan trenlerde
Tutar ellerimi tek bildiğim
Varlığında yokluğunu çektiğim dost eli
Kaf dağının ardında buluşacaktık seninle
Ben yollara düştüm düşmesine de
Sen nerdesin kimbilir?
Gün kapanıyor, kendini gösteriyor ay
Ümit bırakmadan güneşe…
Tut elimi, karanlıktan korktuğumu
Belli etme geceye, yalnızken
Kendime bile yabancıyım artık geri dönemem
Varsın beni fırtına alıp götürsün
Burada zaten hep kiralık evler var
Bense saçlarımı rüzgara bıraktım
Fırlatıp attım o eski mektupları
Boşalttım içimi boşluğa…
Bavulumda tek, özgürlüğe hasretliğim,
Cebimde umutlarım
Çıktım
Zamanın ötesinde yolculuğa…