Sonsuz çöllerde yaşayabilir misin?
Kuraklık nedir bilir misin?
Bulutlar cimri süzülür yüzüne baka baka
Aldırış etmezler kuru yapraklara
Kuru aşkına,kuruyan yollara,umutlara
Dondurur kinleri seni,onlar üşümezler
Isınırlar gözyaşlarınla,taş kalplerinde
Kıramazsın sözcükleri,çözemezsin kelimeleri
Vuramazsın utançlarını yüzlerine
Düşünürsün geleceği,ölümü
Ama duyuramazsın sesini kalbine
Tutsaktır bulutların içinde
Sisle kaplıdır gözlerinin ruhu
Çıldırır mantığın rüzgarları
Çözüm arasın bir o kadar tutsak
Sonunda hançer olur ellerin
Uyurken gözlerin,sökersin soğuk kalbini
Isınır güneşi görünce,o soğuk bulutların ardında

Sen. . .
Artık özgürsün!
Soğuğu,acıyı hissetmezsin
Ağlayamazsın,artık sevemezsin hayatı
Ne olduğunu ararsın,kendini göremezsin
Kalbin küt küt atar ama senin değildir
Yalnız kalırsın hayallerinle,başka diyarlarda
Soğuk nedir bilmezsin
Solan yaprak göremezsin
Silemezsin sevginin pişmanlığını gözlerinden
Ama olsun,sen artık özgürsün!