Sen, kaplanın gözünde, delice bir bakış,
Sen, güvercinin elinde, dantelli nakış,
Sen, karıncada ,uzak menzile sarılış,
Sen, sarp kayadaki bir izde, parlayan haykırış,
Sen, sen göğsüme yasladığım bir umudumsun.

Dünyam, hasretten bir çember,
içinde dönüp dururum,
tek başıma.
Yoksun burada,
özlemin ise,
sesimdeki iki kelimenin arasında,
uyuyor şimdi.

Gözlerimi, anasının terk ettiği kızılcığa astım.
Başını kaldırıyor, her yaprağın kıpırtısında.

Yaralı bir daldan düşen armut,
Elimin sıcaklığında olgunlaştı.
Hüznümden düşen damlaya,
Bir gül, kokusunu gönderirken.

Özlemin yüreğimde,
düşümdeki çizgide yürüyorum,
özgürlüğe doğru.
Çünkü;
Özgürlük, yürekten doğar.

İzmir