evet otuzuncu gün…
beraberlikler bitti
acımasızca geçti ankara günleri…
duydum arkamdan ağlamış…
sevdiğimin gözyaşları karışmış
ah o ankara yağmuru..
içim kıpır kıpır…
seviyorum..
seviliyorum…
deliler gibi..
ama gerçekler..
ama ayrılık
hesapta hiç yoktu..
bütün gün düşün
bütün gün hayal et
sevdiğini
sesini duy..
konuş saatler boyu..
ama ulaşamama
yine hasretle uyu…
tanrım bu mu kader
bu mu sevginin bedeli
bizi onun için mi buluşturdun
adaletin bu mu?
hem yıllarca çektik
tam dedik işte bu…
ellerim ellerinden kurtuldu..
alışmiştım sıcaklığına…
tenine hemde gözlerine..
şimdi uzaklardayız..
eyy tanrım ..
nerdesin … nerde?…
sen değilmisin..
ol diyince olduracak…
hadi lütfette görelim..
senin şu hikmetini…
neyzen yaptın sonunda beni..
biliyorum, yine bizde kaderi…
sen oradan öyle bak, ne demeli…
bugün otuzuncu günü….
bilmem nasıl sevinmeli..
onu sevdiğimi…
ve deliliğimi…
birtaneme söylemeli…

06.11.2000