Kızıma

Ve göz göre göre teslim oluyorum
Sensizliğe…

Ağır gelen yalnızlık değil
Senin yokluğun

Yoksun diye
Adını anmaya korkuyorum
Canım,
Birtanem
Öpmeye doyamadığım,

Hani zaman her şeyin ilacıdır derler ya,
Her derde bir deva var derler ya.
Bir tek yokluğuna derman
Bulamadı Lokman Hekim.

Oysa koklamaya bile doyamamıştım seni
ޞimdi
Yokluğuna teslim oluyorum
Gülüm,
Güzelim,
Öpmeye doyamadığım,

Her eski sevda
Bir yenisini unutturur derler
Ve bitmeyen bir kâbustur ya
Sensizlik.
Seni bana hangi sevda unutturabilir ki?
Hangi kâbus yokluğun kadar ağır olabilir ki?
Seni özlüyorum.
Aşkım,
Öpmeye doyamadığım,

Sonbahar yağmurları
Yağmaya başladığı zaman
Yine bir yağmurlu Cuma günü
Öptüm ilk defa seni
Koklamaya doyamadığım
Canım,
Kızım,
Zeynep’im,
Öpmeye doyamadığım.

Cebeci/Ankara – 26.10.2004