aydın biri o
korkmuyor karanlıklardan
yani içinde karanlık barındıran hiç bir varlıktan

güzel biri o
kabarmıyor öylesi olmaktan
yani kör olmuyor gözlerinde parlayan hiç bir ışıktan

gizemli biri o
Anadolu akar damarlarından
yani açılmıyor kimseye başka sahiplendiği tek candan

inatçı biri o
birbirinden ağır yaralar alıyor da
yine de vazgeçmez inadına sevdalı kalmaktan

umutlu biri o
düşlerinden bir hayat çıkaran
yani her gece kararan semaya inat
onun yıldızı hep parlar karlı dağlar ardından

sevdalı biri o
bakan en güzel camlardan
yani çiçeklerin en hoş kokanı sunulsa da ona
vazgeçmez sevdalısı papatyadan

dirençli biri o
bıkmaz öylesi olmaktan
kırbaçlar altında kalsa da yani
sır vermez sevdasına inanmaktan

öfkeli biri o
sesi yankılanan dağlardan
boş vermez zalime, fırsatçıya, fesatçıya karşı durmaktan

neşeli biri o
gülüyor çaktırmadan
yani çocuksu bir mutluluk duyuyor o anı yaşatmaktan

halktan biri o
herkes gibi sokakta
herkes gibi evinde bazen
yani herkes gibi kanayan, düş gören, nefes alan durmadan
gurur duyar halktan olmaktan

hüzünlü biri o
kederi akar yanaklarından
sesini duyar akan kanın parmaklarından
o kan kadar kızaran gözleriyle sonra
bakar sevdiği papatyaya savaşçı kirpiklerinin altından

narin biri o
papatyası kadar kırılgan
yine de o küçük bedeni
halkın kraliçesi Jan Dark kadar kahraman

karım o
bıkmayacağım tek yürek türkümü yakmaktan
uğruna gülmek güldürmek ağlamaktan
yoluna bir yürek, asi bir can koymaktan
yani son nefesimde şehadet değil, onun duasını okumaktan