Bağlama anlamaz oldu mısra dilinden
Çalar durur hal bilmezin elinde
Güle kötü konuşur bülbül kahrından
Melunu hoş gören gözler utansın

İnsanlar anlamaz oldu gönül halinden
Ayrılık acısı ile inler gurbet elinde
Kurdu sultan yapmışlar kuzu sürüsüne
Bizi bizden koparan sistem utansın

İnsanlar mı değişti yoksa zaman
Bizi var edenden dilemezler aman
Paraya dost Hakka düşman
Mevlayı bilmeyen kullar utansın

Zengin diyarın fakir coçukları
Dizi dizi doldurmuşlar gece konduları
Gecenin üçünde ekmek kuyrukları
Halka hizmet edemeyen makam utansın

Zekai uz neydi senin muradın
Hal çok kötü kalmadı hiç tadın
Dereyi geçerken boğuldu atın
Doğruları yazmayan kalem utansın

Ankara – 2005