Duygu’ya

Aklım kanadı kırık kuşlar gibi bitâp
Hep oradan oraya savrulur durur
Ecel, bir sen kaldın benle muhatap
Sen de beni yalnız koyma ne olur

Kahırlarla yıkadı hasta düşmüş ruhumu
Hapis etti dalga dalga çağlayan bu gönlümü
Önce hücrelerime doldu güneşim gibi
Sonra yanıma kattı dost bildiğim ölümü

ޞimdi bir kurşun gerek uğuldayan beynime
Ya da çık damarlarımdan ufacık bir kesikle
İçimi yeniden senle dolduruncaya kadar
Belki seni düşünmem geçen birkaç saniye

Çankırı