ömrümüz
gizli öznedir şimdi şehrin damarlarında
caddede ezilmiş bir köpek/tir
sadakasını veren bir fahişe
sabun köpüğü gibi erirken günün içinde
savruktur/ömrümüz
dişlenmiş yalnızlıkların coğrafyasında
artar kekreliği saatlerin/inatlaşır zaman
özlemlerimizin havanında sevinçler

incelir
kolay yutulsun diye eskimiş sevdalar

hüzün
geceyle gerdeğe girer ansızın
çoğalır üşümüşlüğümüz yüreğimizin göletinde
ömrümüz
karaya oturmuş bir çektiri gibi/
tayfasız ve rotasız
çıkılmış bir kapıdır
kapanan
uyutulsun diye çığlık atan anılar

verip yetiremediğimiz
gidip bitiremediğimiz
dayanmış sinemize amansız özlemlerle
erken başlayan bir güz
ömrümüz

Kiraz – Kasım 2004
Kaynak: Çıkınımdaki Azıklar