Seni tanısaydı önce gözlerim,
Böyle mi olurdu karanlık gecelerim?
Belki daha bir hoyrat,
Ve daha da hoyrat olurdu nicelerim.

Bilemezsin ki;
Çocukluğumun “Türkân gözleri”…
Açılıp kapandığında,
Hatırlatır bana nice mazileri.

Oysa, bir mail ile tanımıştım seni.
Kâh sağımda, kâh solumda
Kâh’ta, bilmem nerdesin güzelim.?
Sen benden, ben senden yoksun.

Benden selam et, Ankara’nın rüzgârlarına.
Belki yarın, belki dün gibi yakın
Nefesim;
Kulağına birkaç kelime fısaldasın.

İstanbul – 22.01.2007