Yazamadığımız öykülerde saklambaç oynadık,
Dinleyemediğimiz şarkılarda birbirimizi aradık.
Bir kalemin ucunda şiir olduk, hayat bulduk.
Sevgi sözcüklerinde çiçek açtık.
Akşam kızıllığında mahsunlaşan hisler olduk,
Sabah sislerinde kaybolan düşler olduk.
Hayal meyal mekanlarda buluşmalar olduk.
Göz göze bakışmalar olduk.
Gerçek bir aşkla sevdik, sevildik.
Yüreklerde kor olduk,
Aktık damarlarda,
Cansız ruhlarda can olduk.
Mutluluk fidanları diktik yüreklerimize,
Ayrılıklarda dökülen gözyaşlarıyla suladık.
Özlemlerde yol aldık,
Hasretlerde acılar çektik.
Gözden ırak da olsak,
Yakınlaşan gönüller olduk.
Aşımız olduk, cansuyumuz olduk.
Ulaşılmaz mesafelerde buluşan sesler olduk.
Deli sevdalarda coşkun yürekler olduk.
Ayazlarda aranan sıcaklıklar olduk.
Bir nane şekerindeki ferahlık olduk,
Heyecanlı nefeslerde buluştuk.
Eski şiirlerde yinelenen sevdalar olduk.
Kızgınlıklarda merhamet olduk,
Hüzünlerde bitmez tükenmez şefkat çağlayanları olduk.
Bilinmeyen masallarda prens olduk, prenses olduk.
Siyah-beyaz yüreklerde renkli rüyalar olduk.
Yitirilmiş sevdalara hayat verdik,
Hüzün topraklarında çiçekler açtık.
Sevdasız ülkelerde hükümdar olduk,
Sevgisiz yürekleri hapsettik.
Dudaklarda, kalpten gelen tebessüm olduk,
Gözlerde ışıldama olduk, parladık.
Korkutan, ürperten, yürek yakan bakışlarda,
Kaçırılan gözler olduk.
Üç günlük bir dünyada, üç günlük bir masal olduk.
Gecelerden sonra güneşli sabahlar olduk,
Gözyaşlarının ardından gülümseme olduk.
Suskun yürek dehlizlerinde yankılanan gülüşler olduk.
Sonbaharda açan ilkbaharlar olduk,
Kışa isyan eden goncalar olduk.
Sen ve ben,
Iki ayrı bedende bir yürek olduk.

Pittsburgh – Kasım 2000