ޞiirlerim okunmalı benim;
yoksa nasıl bilecek herkes,
girdisini-çıktısını sevdanın?

Biri öfkesini kusacak şeytana,
Biri de melek bakacak insana,
Elbet, son şiirler de işe yarayacak;
Ya hayat dersi verecek bir düşküne,
Ya da sevda yanıkları taşıyacak.

Okunmayan şiir kalmayacak sayfada,
Yürek, okudukça ne işlediğini bilecek,
Okuyanın içi ferahlayıp,
Bir “Ohh!” çekecek dünyaya,
Varsa;
İçindeki cini çıkaracak.

Yoksa;
ne var ki birkaç dörtlükten başka,
Düzgünce, dosdoğru, dürüst
Ayakta, yüreği açık,
Duruşu da dimdik,
Ya dünyada savaşmayı öğretecek,
Ya da onurlu ölmeye kışkırtacak.

ޞiirlerim okunmalı benim;
yoksa nasıl bilecek herkes,
nerede olduğunu,
Hanya’nın – Konya’nın?

Bak işte dostum,
derviş dökmeli derdini;
Dünyanın binbir hâlini bilmeli gözün,
Kalemi çekip, özün vurmalı deftere,
Böyle okunup, dillere düşmeli sözün,
Yoksa sazın, ağıdını çalar gaydanın.

ޞiirlerim okunmalı yani benim;
yoksa nasıl bilecek herkes,
‘Ali Cengiz’ini dünyanın?

11.01.2008