Sen sadece boş bir levha değilsin.
Sana senelerce “tabula-rasa” dediler
Bilmediler ki öğrenebileni aşağılamak,
Kendini aşağılamaktır.
Seni üç beş kelimeyle tarif etmeye çalıştılar.
Bilemediler,
Tabula’ra sığmazsın.
Bil ki sen kâinatsın,
Yegâne hakîkatsın,
Kendini basit görme,
Eşref-i mahlukatsın.
Boş bir sayfa değilsin,
Anlamalısın bunu.
İdrak ettirmelisin bunu tüm masivaya.
Önce okumalısın kendi öz benliğini.
Önce okumalısın.
Önce okumalısın.
Ve çalışmalısın her an
Kendini tanımaya,
Bunları tanımaya.
Seni hakir görenler, seni ezenler,
Bil ki kanlı ellere sahiptiler.
Bir makine olarak görmek istediler seni
Ya da bir dişli gibi.
Oysa sen küçük bir çekirdektin
Âlemleri içeren;
Bir de “ben” olmak için
Aşerdikçe aşeren.
Sana bir format çekmek için
Ne formasyonlar denendi.
Hiç anlaşılmadın.
Anlaşılmaz ölçüde kıymetliyken
Değerini bilemediler.
Sana senelerce “tabula-rasa” dediler,
Haltettiler.
Tabula’ra sığmazsın.
Önce oku,
Önce okumalısın.
Ve sen okunmalısın…