Yolu beklenen bütün öğretmenlere…

Bu kaçıncı eylül
Sen yoksun yine
Okul yolu tenha
Okul yolu sessiz…
Bıraktığın güller solgun
Ben kimsesiz…

Sen, sevmeyi öğrettin
Umudu, şefkati, sevgiyi…
Ayrılığı öğretmedin.
Sensiz bu yürek nasıl yaşar
Bunu öğretmedin.
Bir gün çekip gittin
Eylül yaprakları gibi, ansızın…
Öğretmediğin yerden soru sordun
Ben, ayrılıktan sınıfta kaldım.

Sen, bana kırgın eylüller bırakıp giden…
Ya dön gel bir eylül sabahı
Kapansın içimin kanayan yarası
Ya topla götür
Etrafıma saçılan hatıralarını
Silinsin bütün anılar defterimden
Bölünsün bütün rüyalar en güzel yerinden
Sen, bana kırgın eylüller bırakıp giden…

Yine eylül…
Yine sensiz…
Okul yolu tenha
Okul yolu sessiz
Ben sensiz…
Ben kimsesiz…