Bırak beni uyandırma güzel vadilerin yeşilliğinden
Böyle bir akşamda kavuştu gözlerim seninkine
En güzel rüyalar bile dağlara kavuşmaz oldu sensizse
Sen daha uyurken masallar aleminin prensiyle
Beni ne kadar yalnız bıraktığının farkında bile değildin
Ve
Daha nice kraliyetler karanlığın cazibesine teslim olurken
Sen daha güzel günlerin merakından esir aldın benliğimi
Öylesine umutsuz ki tekrar dirilmemin iksirini yaratmak
Sonunda hayatla gelecek arasında uyumaktan kaçar oldum
Yoksa özgürlük nedir diye merak etmeye başlardım
Ve
Bir saniyemi bile ellerin olmadan düşünemezken
Kendimi uzak diyarların açlığında buluverdim aniden
Bastıran duygu seline inat gittim daha fazla kelimeyle
Ama mutlak hiçliğin uçurumundan kurtarıverdi yeşil gölgen
Bu sefer beni yalnız bırakmaman umuduyla kaynağıma sığındım
Ve
Kaybolanlar kapısına asıldı gündüzün gözyaşları
En koyu görüntü uyarıları bile saklayamadı örneğini
Soğuk esintiler duvarıma çarpmayı adetin bir parçasına çevirirken
Hala gölgemi ezmekten korkanlar arasından sıyrıldım
Son çığlığımı dünya duyacak diye kaçmıyorum artık
Ve
Yalnız gecelerime bırakıyorum biçimsel sensizliğimi
İşte bu ateşte yatıyor kalp atışlarımın kanıt savaşı
Oysa sen, sevdiğini sanıyorsun sesimin varlığını
Hiç ölmeyi düşündün mü kendini düşünmeden
Varlığına noktayı koymayı bile egoizmin esiri ettin
Ve
Arkanı dönme artık
Çünkü anlamı yok…

03.05.2002