Yok yok diyorsun bitti bu iş
Buraya kadarmış
Her şeyin bittiği gibi
Gözlerin hiç öyle söylemiyor kaçak mahkumlar gibi
Yüzüme bakamıyorlar
Bir sonbaharda tanımıştım seni
Ne tesadüf mevsim gene sonbahar
Havada pus ve kara bir duman var
Beni ise ne bir arayan ne bir soran var
ޞehrin arka sokaklarına döndü
Ömrümün son dönemleri
Artık istesem de olamam bir serseri
Kimsesizliklere alıştım
Kim mutlu edecekmiş beni
Yıllar sildi hercail esintilerimi
Kalın duvarlardaki sakin taşlarla arkadaş oldum
Biliyor musun geçenlerde ne dedi
Unut be arkadaş
Birşey düşünme benim gibi
Zerzavat mı satsam sokak sokak
Benim sonum ne olacak
Hiç bir şeye üzülmüyorum da
Benim yerimi de bir gün biri dolduracak
Daracık yollar mahalle araları
Havuzlu villalarda kimler oturacak
Acaba onların da sonları ne olacak
İstanbul sokakları hiç boşalmayacak
Kediler, kargalar, martılar
Bir de hıyar satan zerzavatçılar.
Cadde kenarında ayakta ölecek çınarlar
Bunu böyle bilsin insanlar.