Birgün olur da delice seversen,
O zaman beni anlarsın.
Düştüğüm yollara sen de düşersen,
O zaman beni anlarsın.

Ağlamaz dediğin gözlerin,
Taşlaşmış olan şu kalbin,
Kanarsa birgün yüreğin,
O zaman beni anlarsın.

Yastığa koyunca seven başını,
Kabuslar bölerse uykularını,
Gözlerin ararsa bulamadığını,
O zaman beni anlarsın.

Hor görürse dostların seni,
O zaman anlarsın beni,
Kulağın çınlarsa geceleri,
O zaman beni anlarsın.

Gecenin soğuğunda yanarken,
Sevgilinin hayaliyle yatarken,
Derinden derine of çekerken,
O zaman beni anlarsın.

Yaşamak boş gelirse bir gün,
ޞarabın kokusuna düştüğün gün,
Sokaklarda sızıp yattığın gün,
O zaman beni anlarsın.

Evinin önünde sabahlerken,
Son sigaranla başbaşayken,
Bir mektupta teselli ararken,
O zaman beni anlarsın.

Çilekeş olan ömründe,
Kadere isyan ettiğinde,
Mezartaşımda adımı gördüğünde,
O zaman beni anlarsın.

Bir Rafet vardı diye hatırlayıp,
Benim gibi sen de kurtulamayıp,
Ecele koşarken kucak açıp,
O zaman beni anlarsın.

1997