O çocuklara bak Mahigül,
Gün gün,
An an büyüyorlar.
Kuş tüyünden yatakları,
Krallara layık sofraları,
Taçları,
Tarakları,
Ve dahi sevdalarıyla büyüyorlar.
Oysa biz,
Büyüdükçe; Gülümüz,
Dalımız,
Budağımız dökülüyor,
Tuz biber ekiliyor Çaresizliğimize,
Orada bir çocuk,
Gözleri diplerde,
ޞiir okuyor,
Ama solgun çehresi,
Neden deva bulup gülmüyor.
Hep sarı,
Etrafımızdaki renk,
Hep sarı.
Çok sarı,
Pek çok sarı,
En çok sarı,
Ayrılığa alamet sarı,
Kana, hedere.
Oysa biz,
Sarıdan hep ürkmüşüzdür Mahigül,
Hüzün eşittir Sarı demektir bizde,
Anne,
Nine ,
Oğul ,
Torun,
Dayı ,
Ve dahası,
Acıyı bal eylediğimiz günden beri.
Yüreğim terliyor Mahigül ,
Aklıma düşüyor dağ başları…