Görmek isteyipte göremediğin,
Dönmek isteyipte dönemediğin,
Belki arayıpta bulamadığın,
Hoşlanıp sevdiğin işte burdayım.

Hani yüzüne bakıpta doyamadığın,
Birgün olsun ayrı kalamadığın,
Hani ayaküstü öpüp kaçtığın,
Tanıdın mı Ankara’lı evet ben; Eylül Aşkın.

Hani çalışırdım çay bahçesinde,
Gelirdin oraya savcı teyzenle,
Geceleri buluşurduk anca seninle,
O garson vardıya o benim işte.

Misafir gelipte gönlümü çalan,
Üzüntüden gözleri arkada kalan,
Giderken otobüsten ellerini sallayan,
El sallayıp gittiğin, benim o Sinan.