Kırılan kalemler gördüm; yazmaktan aciz kalmış
Kurumuş mürekkepler, kitaplar mazide kalmış.

Olgun pirinçler içine bembeyaz taşlar girmiş,
Milletimin içine tefrika derdi girmiş.

Mazlum camiler gördüm Hak evi değil sanki,
Türbeler yağmalanmış, medreseler yalnız sanki.

“Müslüman” bulunmaz hint kumaşı olmuş,
“İslam” vefasızların titrek ellerinde boğulmuş.

Gençler zevk-i dünyanın zirvesine çıkmış,
Kitaplar ellerinde çekiç, aileler ip olup çıkmış.

Çölde vaha da gördüm, yol bilmeze kutup yıldızı,
Ve ihlasla çalışan geleceğin fikir mimarları,

İstediğini Allah’tan isteyen Zeynel Abidinler’i,
Allah’a itimat eden tevekkül neferlerini.

Elhamdülillahi Rabbul âlemîn,
Bize “nurdan yiğitler” bahşettin.