Karanlık bir gecede bir trene bindik
“Yer var mı? abiler, bizi de alın” dedik
Yer bulmak nafile herkes sıkışık
Koridorda insanlar birbirine karışık
Biri bağırır öteden “yer verin bana”
Öteki cevap verir “gösteririm şimdi yeri sana”
Kondüktör bağırır “haydi beyler biletler”
Kocaman yer kaplamış ufacık veletler
Bir ara durulur ortalık, herkes susar
Makinist çalar kornayı sonra gaza basar
Biri gider kenefe “geçebilir miyim müsaadenizle?”
Basar gider her şeye “olmaz kardeşim” desenizde
Bir çocuk ağlar gecenin yarısı
Ne baba bakar çocuğa ne de karısı
Bağıra çağıra tüketir zavallı, nefesini
Susar gider duyuramadan sesini
Biraz sonra acı bir düdük, acı bir fren
İstasyonun birine gelmişiz duracak tren
Tren durur, bin bir zahmetle iner inecekler
Bekleyemez inenleri trene yeni binecekler
Tren yine yürür dumanını çıkararak
Uğurlar treni kalanlar. el sallayarak