ölümün kollarında
hep o sıcak kaldırımlar yaz akşamları
ve kışın acımasız tokatları
özledim annemi diyorum
özledim babamı
nerdesin bilemiyorum çocukluğum
ben simit çalarak büyüdüm
ben kavga ederek
hiç sevgilisiz büyüdüm ben
gül biten tokatsız öğretmenden
nerde nerdesin çocukluğum
annemi özledim ben
babamı özledim
şimdi korkar oldum
bir aileymiş gibi davranmaktan
bu dünyaya bir ben bırakmaktan
sol tarafım yok diyorum
sağ tarafım yok
ben utangaç bir sokak ortası
ve o, o kadar, o biçim
dururum, dururum ki yaşamak ağırlaştırır
dururum ki korkmuşumdur
giderim ki uzaklaşmak için
barınmam yanınızda
ve sizsiniz beni bağlayan tinere
sizsiniz hırsız eden beni bu şehre
gecelerimi çaldınız
ve çocukluğum nerede?