Söküp atamadığım kara bir lekesin kalbimde
Yıktın mahvettin hayatımı kararttın ellerinle
Seni baş başa bırakıyorum utanmadığın ihanetinle
Sonsuza dek mutlu olamazsın umarım mahkum olursun lanetimle

Peşinden sürüklediğin yetmezmiş gibi bir de aldattın beni
Sen ne biçim insanmışsın yitirdim sana olan güvenimi
Anlayamadın bir türlü aşkımın temizliğini
Neyle açıklayacaksın bana bu hayasız sevgisizliğini�..

İçimde açtığın kapanmaz yaralar var derman olamazsın
Sen hırsınla boğulmuşsun anlatsam aşkımı da anlamazsın
Duygusuzun tekisin istesen de ağlayamazsın.
Çok ararsın benim gibisini arasan da bulamazsın

Sevgisizliğin insana neler yaptığını tatmanı dilerim.
Sıra bana gelecek bir gün ben de karşına geçip güleceğim
Beni seveni bir gün bulup mutlaka yeniden seveceğim
Seni unuttum çoktan adın neydi hatırlamıyorum diyeceğim

Her şey için çok geç artık düzeltemezsin
Böyle gelmiş böyle gider sen değişmezsin
Ömründe bir daha böylesi sevilemezsin
Böylesi tutkulu bir daha asla sevişemezsin�.

Yüreğimin ta derinlerinde hissetmiştim oysa seni
Bulamam diyordum beni senin gibi seveni
Nerden bilirdim büyünün bozulup aşkın biteceğini
Nerden bilirdim senin beni öylece terk edip gideceğini�

İstanbul – 15.08.2006