Sevgi gönülde açar
Sevgi gözlerde çiçek
Besler onu canıyla
Sevecek sevilecek
Solmadan sonsuza
Uzadı uzayacak

Sevgisizlik nefreti
Nefret kini getirdi
Kin öc almak için
Sevgiyi de öldürdü
Toprağa düşen gözyaşı
Islattı yeşertti çimenleri
Nefret oldu pişmanlık
Sıktı yürekleri
Damlayan her yaşta
Daha da acımasız

Sonunda yumuşadı nefret
Değişti oldu sevgi
Buldu kendine bir gönül dengi
Ama tedirgin ama ürkek
Nefret olursa bir gün
Biliyor neler çekecek

Bandırma – 30.01.2000 16:00