Kaldır başını aslanım, dik yürü
Gül bakayım,
Ne o öyle günlerdir halin
Bir ağlamadığın kaldı.
Sakın, sakın ağlama…
ޞimdi üzüntüden kahroluşun
Sonradan pişmanlığa dönüşür,
“-Değer miydi o gözyaşına”dersin.
İnan, inan ki ismini bile unutursun.
Sen neler gördün be !..
Ne sevdalara katlandın.
Hele dayan, az kaldı ;
Bir gün bakacaksın ki
Onu düşünmeden bir saatin geçmiş
ޞaşıracaksın.
Başka bir gün gelecek,
Birisi adını anacak yanında
“-Hiçte yabancı gelmiyor ismi,
Ama hatırlayamadım, kimdi ?”
Diyeceksin, sonra hatırlayacaksın
Onu ve bu günleri.
Kimse sebebini sormasın diye
Gizlice gülümseyeceksin…