Her istediğinde yazılamaz ki şiir.
Ekmek su gibi gelir insanın aklına.
Dökülür kalemden,kağıda su misali.
Bazen coşkulu, bazen de durgun.

İki parmak arasında kalan kalem.
Sanki kurtulmak için, duygusal davranır.
Bazen anlar bırakılacağını
Coşkulu yazar o zaman beyaz bir kağıda.

İnsan neden yazar bilinmez.
İşte duygularım, sevinçlerim, üzüntülerim.
Annem, babam, sevdiklerim.
Yaşadığım günler yada yaşamak isteyip
Yaşayamadığım günler.

Neden yazılır ki şiir.
Bunu anlamak zor gerçekten.
Ama kalemin tutsaklığı gibi
Kalbin sevgilide tutsaklığından