Her gün yeni bir umutla başlar
Gülmeli, sürekli ağlayamaz insanlar.
Karanlıkların ardındadır aydınlıklar.
Unutturur sabah doğan güneş
Gecenin çirkinliğini.
Yaz, kara kışın takipçisi değil mi?
Neden üzülür, dertlenirsin gönül böyle!
Gün gelir kavuşursun sen de sevdiğine.
Biter özlemlerin, gerçekleşir düşlerin,
Gömersin yalnızlığını geçmişe.
Sevgi tomurcuğu çiçek açar
Gönül bahçende.
Yakmaz aşk ateşi, ısıtır yüreğini,
Tutarken onun sıcacık ellerini
Okursun gözlerinde gerçek sevgiyi.
Sarhoş olursun mutluluktan,
İçmeden daha aşk meyini.
Unutursun tüm kederlerini.

İzmir