ne zaman şiir yazsam
gözlerim dolar terleyen ellerimle
kalbim zor kaldırır canlanan anıları
korkarım gece olmasından
etrafımda dolandıkça zaman
bileklerim makine gibi işler
kalem kayar parmaklarımdan
yorulmuşumdur
üşürüm ve kalkmam yerimden
aynadaki şaire bakarım
gözleri dolmuştur aynanın
yarısı buhulu bir bakışla
pencereden kaybolan güneşe bakarım
komşunun piçleri gürültü yapar
otururum merdivenin birinci basamağına
dizlerim titrer o an
sen aklımdasındır
gece olmadan bir şişe biter
sen rakıyıda severdin
şiire alkol bulaşır
ve bu böyle sürüp gider
ne zaman şiir yazsam