Bülbül gülü unutmuş
Yeni aşk ister ne yüzle
Oturduğu yerden züğürt
Saray köşk ister ne yüzle

Kendinden habersiz sarhoş sallanır
Tuz menfaat için ballanır
Köpek gibi, yemek için yallanır
Huzur saadet ister, ne yüzle

Dili başka söyler, zihni başka
Seveni de yok, düşmüş aşka
Yer yarılsa da, kurtulsa keşke
Derdi yok, derman ister ne yüzle

Ağladığı günü unutmaz hiç
Her an yaşasa da sevinç
Kendide bilmez içinde bir hınç
Demirden habersiz, altın ister ne yüzle

Kamaşmış mumu görünce gözü
Ateşleri kaçırmış, kalmış közü
Ah! birde doğru olsa sözü
Günaha batmış, cennet ister ne yüzle!

Basma damarına öfkelidir
Elbise de değil, kalpte lekelidir
Bu sözleri yazan ona göre delidir
Haktan haberi yok, adalet ister ne yüzle

İstanbul – Kasım 1995