Sen hayatı ne sanıyorsun ki,
Toz pembe rüyalarla uğraşıyorsun.
Gönülden gönüle konuyor,
Sorulunca, günümü gün ediyorum diyorsun.

Yok yok, gününü güm ediyorsun,
Aslında büyük bir infilâk,
Zamanı bozuk para gibi harcamak.
Harcanan sen oluyorsun da anlamıyorsun.

Eh benden günah gitti,
Senden giden kim bilir ne.
Elindeki sermayen, vakit; nakitti,
Harcadın onu da sonunda bitti.

ޞimdi bilmem ne yapacaksın,
Ecel celladı tarafından asılacaksın.
O vakit; bu vakitti, bak geldi,
Bir iman her şeye bedeldi.

İnşallah imanı almışsındır yanına,
Çıkacaksın Rabbinin huzuruna.
Efendimiz(asm) de olacak orada,
Duymuş muydun O’nu(asm) burada?

Bayındır/İzmir – 01.07.2005