Neden ellerin soğuk bu kadar?
Neden gözlerin beni götürmüyor uzaklara eskisi gibi?
Hayalinde avutmuyor artık beni…
Varoluşun yetmiyor mutlu olmama…

Ne oldu ki bize?
Yoksa bitiyor mu yüreğimizdeki heyecan?
Anlat bana ne olur..
Yeniden aç gözlerimi hayata..

Sen hayatımın manasıyken,
Neden neden bu gidişler?
Ya neden artık yüreğim çarpmıyor,
Yanağımda dudaklarının masum ıslaklığını hissedince?

Eğer öyleyse,
Yani unutmuşsa tenim tenini,
Burnuma ilişmişse başa bir gülün kokusu,
Bir dakika durma, git…

Hayal edemiyorum seni, benim olmayınca..
Kurtar beni bu ıstıraptan ve git…
Oysa, oysa yeminliydi bizim sevdamız..
Yoksa bozulmak için miydi yeminimiz?

Unut beni ne olur…
Gelme artık rüyalarıma..
Yatağıma sığmıyor artık senli rüyalar…
Avucumdan bir bir kayıyor, senli hatırlar…

Hani yüreğimin sahibiydin sen?
Öyleyse kurtar beni bu kabustan..
Yola getir, bastır yüreğimdeki isyanları..
Ya da çek git, ardına dahi bakmadan…

Yüzün, neden güzel değil eskisi kadar?
Ve neden başkaldırıyor, bakışlarına gözlerim?
Eğer vardıysa yolumuz sona..
Beni bana bırak, kendini de çek al yüreğimden..

Size ne oluyor gözlerim?
Nedir bu sağanağın sebebi?
Firar edens en değil misin be yüreğim?
O zaman sus, sus artık.. rahatlat beni.
Yarıda bırakma, ölüme giden şu son seferi..

Kelkit – 29.01.2007