Yakıp, yıkmalıyım tüm mutlulukları
göklerdeki umut ışıklarını söndürmeliyim önce
gömmeliyim her mutlu kişinin gönlüne
koca koca dert tohumları
Ben ki; sonbahara aşık
dökülmeye yüz tutmuş yapraklarının özlemini taşıyan
serpmeliyim elimde ne kadar keder varsa
sensiz günlerimden arda kalan…
ta ki; baktığım her gözde aynı dert kıvılcımını görünceye kadar
belki silinir yüzümdeki bu sert çizgiler
içimde yanan özlemim biter
keder boğunca seni ve diğer herkesi…