Yüzün müydü beni hazin sonuma iten,
Yoksa ben hep sonda mıydım..
Kendimi kaybederken güzelliğinde,
Aslında kaybolmuş muydum yalnızlığımda…

Seni düşlerken geceleri, usulca,
Yokluğa doğru ilerlemişim, farketmeden..
Çünkü olmamışsın aslında hiç..
Hep benim seyretmelere doyamadığım,
Güzel kız olarak kalmışsın..

Neden hep acı veriyor, hayat bana..
Neden herkes gülüyor karşımda,
Yoksa bana mı öyle geliyor,
Öyleyse neden tek ben ağlıyorum gece olunca..

Herkes imrenir gibiydi bana bakarken oysa,
Çok mutlu olduğumu düşleyerek,
Oysa ben mutluluğu sözlüklerde tanıdım..
Ve hiç başaramadım mutlu olmayı,
Eğer hayat sözlüklerde yazıyorsa..

Ne olursa olsun, gitme sevdiğim,
Ayrılık vakti artık, çok yakın…
Sana söz veriyorum, bilmesem de gerçekliğini,
Mutlu olacağım hayatımda bir defa, seninle…

İzmir