Yaz çekti gitti, güz değişik bir bahar açar
Yel kükredikçe dalga denizden tomar açar

Çoktan solup sarardı bağın benzi durmadan
Artık solan benizleri kan yüklü nar açar

Güz, puslu gözgüsünde silik yansıtır göğü
Toprak, solan çiçeklere her gün mezar açar

Salkım söğüt çömelmiş arar yerde bir yitik
Yaprak sanıp boş avcunu dal dal çınar açar

Hırçın yel, uslu dal kapışırlar yalınkılıç
Rüstem bitirse bir savaş, İsfendiyar açar

Güz her dönemde gündeme gelmiş bir öyküdür
Dün ޞişli gündem açtı, bu gün Üsküdar açar

Antalya tınmaz, Eskişehir yadsımaz güzü
Çivril kapatsa pencere, Sultanhisar açar

Her telli çalgı tel tel açar sanmayın gönül
Dün bir ud açtı gönlü, bugün bir gitar açar

Her düş, giz ülkesinden açar bir demir kapı
ޞâir kapatsa bir kapı, bir bestekâr açar

Dövdükçe tavlanan demir er geç kılıçlaşır
Her kın filizlenip, Ali’den Zülfikar açar

Görkemli şiirimin suyu bol güçlü kaynağı
Her çağda, her dönemde coşan bir pınar açar

Kaynak: Yağmur Dergisi