yokmuşum gibi davrandı asırların şehri
dinleyemedim bir gün olsun
gözlerim kapalı İstanbul’u
Mudanya’nın serin suları kadar

fayda etmedi yüreğimin esrikliğine
üstadın çilesi
ne Mehmet Ali’nin bedbahtlığı
ne de Hazerfe’nin kanadı

benim
zindanlarda çürüyecek
Enver Gökçe kadar basiretim olmadı
ve
Nâzım gibi
sürgünlere katlanabilecek davam

ey!
rotamın iz bilmeyen kılavuzu
mertçe savaş(a)madım cenk meydanlarında
Nisa kadın arzusuyla cephane yüklemedim omzuma
bilir misin
istiklâl cefâsı da sürmedim Anafartalarda

benim hiç toygar kuşlarım olmadı
bir diyardan ötekine uçacak
ve kanatlarına gündüzden
esaretini takacak.