Mutluluk mu o bizi terkedeli çok oldu
Meyve veren bir ağacı düşün
O en güzel meyvesini hep en yüksek dalında yetiştirir
Hiç tattın mı, ben tattım
Hala içimde hiç bitmeyen ince sızısı var
Çok büyüleyici olurlar
Doğanın bütün kudretini o küçücük
Hacimlerine sığdırırlar
Keşke tatmasaydım
Nerden bilirdim böyle olacağını
Ben nerden bilirdim mutluluk kabuğuna gizlenmiş
O meyvenin ayrılık göz yaşlarıyla yetiştiğini