Tüm Ezilmişlere

Dinle meyhaneci gurbettir yolum,
Sılayı aklımdan sildim de geldim.
Ne var ki sonunda, en fazla ölüm,
Meyhaneni bir dost bildim de geldim.

Gel sen yanıma, otur da sor bana
Kolay değilmiş, ayrılık zor bana
Her gülüşte kasvet gelir kor bana
Çiçektim, kurudum, soldum da geldim.

Dur gitme dediler, erkendir çağı
Yetmeden gönlümün bozuldu bağı
ޞu koca dünyada derdim ortağı
Sazımı yanıma aldım da geldim.

Bak hele şu halime bir bak benim;
Saçla sakal tutam tutam ak benim.
Bir kav bul da, cigaramı yak benim;
Dünyada yaşarken öldüm de geldim.

Koy bre meyhaneci bir ufak daha,
Henüz gelmedi vakit, çok sabaha,
Çok yalvardım, hoş gitmedi Allah’a,
Ona da isyankar oldum da geldim.

Ne bildi kimse halimi, ne sordu;
Gelen vurdu sırtıma giden vurdu,
Dostunum diyenler baktı da durdu,
Ağlasam ne çare, güldüm de geldim.

Kaçtım bir köşeye, pustum olmadı
Söyledim olmadı, sustum olmadı
Dost bildim herkesi, dostum olmadı,
Hepsini defterden sildim de geldim.

ޞu kahpe felek de ağlattı beni,
Kul etti zalime bağlattı beni,
Elimle yaramı dağlattı beni,
Kaderime esir oldum da geldim.

Ozan Akif işte böyle süründü,
Vakit çattı, şafak kana büründü,
Meyhaneci, bize de yol göründü,
Ben zaten kafayı buldum da geldim.

Kayseri – 1988