Her gün güneş doğarken
Ufuk adım adım ışırken
Yıkanıyorum uzun uzun;
Güneşin ışınlarıyla; tertemiz
Ve dans ediyorum doyasıya.

Güneşin ilk ışınları,
İçimde ebruliler; ruhumla da soyunup
Çırılçıplak, dünyanın dört bir bucağından
Koşup gelen çiçeklerim: Hint’ten, Çin’den,
Tibet’ten, Kafkaslardan, Artvin’den
Köyceğiz Gökbel’den, Okyanuslardaki adalardan;
Güller, karanfiller, gelincikler, orkideler
Ve BEN…
Açıyorlar kollarımda, beynimde, yüreğimde;
Tüm bedenimde sakin ve mutlu
Her sabah gün doğarken
Dans ediyorum güneşin ışınlarıyla
Karanlıktan aydınlığa; adım adım
Ve çiçeklerim yeniden açıyor
Her gün sabah güneş doğarken,
Ben, BEN de yeniden doğuyorum
Sevdiceklerimle…

Dünyamı kaplayan güneşin ışınlarıyla
Gökyüzündeki çılgın kuşlar gibi;
Yüreğimdeki, beynimdeki çiçekler gibi
BEN de doğuyorum yeniden

Yeniden doğan BEN’im
Kollarımda yüreciğim
Âşık bal arısı gibi çiçeklerin kalbinde;
Ama BEN çiçeklerin kalbiyim:
Sessiz, sakin, huzurlu
Bulutlar üstünde sevda
Dağda, bayırda, denizlerde aşk
Ve kadınlar… İşte bir ömür:
Yaşam tazecik bir gül,
Orkideler gibi BEN üstünde ruhum…

Bir bütün BEN de her şey;
Say sayabildiğin kadar!

İstanbul – 01.01.2007